Bron: Photographee eu/

Een recente review paper geschreven door Rubin Naiman van het Centrum voor Integratieve Geneeskunde van de Universiteit van Arizona, en gepubliceerd in de Annals of the New York Academy of Sciences (augustus 2017), beweert dat “we zijn minstens zo droom-verstoken als we zijn slaaptekort” en suggereert dat een ‘ stille epidemie van de REM-slaap deprivatie is bij te dragen aan onze groeiende gezondheidszorg betreft. De review beschrijft de verschillende hedendaagse factoren die REM-slaap/droomverlies veroorzaken en onderzoekt de gevolgen.

om te beginnen is het relevant op te merken dat de typische slaap een cyclisch patroon van niet-REM en REM slaap volgt: aan het begin van de nacht wordt de diepere niet-REM slaap voorrang gegeven; pas later in de nacht en in de ochtend neemt de REM slaap in duur toe. Het is in deze latere REM-slaapuren dat dromen het meest levendig en uitgebreid is. Hierdoor dringt” slaaptekort ” vaak vooral op in de late REM/dromende slaap. Terwijl de slaapgeneeskunde zich grotendeels heeft gericht op de neurofysiologische effecten van slaapverlies meer in het algemeen, suggereert Naiman dat een even belangrijke onderzoeksweg is om de rol van dromen zelf in de gezondheidsgevolgen van slechte slaap te beoordelen.

verschillende factoren in het moderne leven kunnen de slaapkwaliteit en duur negatief beïnvloeden, waaronder het gebruik van recreatieve stoffen zoals alcohol en cannabis, samen met voorgeschreven medicijnen en verschillende levensstijlkeuzes die een gezond slaapschema verstoren.

zowel alcohol als cannabis wordt algemeen verondersteld om slaap te helpen, en inderdaad beide kunnen werken als zenuwstelselonderdrukkende werking en het inslapen van slaap aanmoedigen. Echter, de kwaliteit en structuur van de slaap gedurende de nacht wordt dan verstoord. Na het eerste kalmerende effect van alcohol is er een compenserend effect dat de REM-slaap in de ochtend onderbreekt, soms met een plotselinge schok die wakker wordt. Cannabis helpt ook bij het inslapen, maar wordt dan geassocieerd met rem-slaaponderdrukking. Anekdotisch, cannabisgebruikers melden droomverlies tijdens gewoon gebruik, die vervolgens herstelt na stopzetting.

voorgeschreven slaapmedicijnen werken op dezelfde manier: veel slaappillen stimuleren minder herstellende slaap en onderdrukken zelfs REM-slaap. En toch worden de effecten van slaappillen op de werkelijke slaapkwaliteit zelden opgemerkt: “rem/droomonderdrukking wordt nooit vermeld als een veel voorkomende bijwerking van anticholinergisch gebruik.”Gezien de statistieken – in 2012, 60 miljoen Amerikanen hadden slaap-pil voorschriften-de gevolgen van REM slaap en droomverlies op de fysieke en mentale gezondheid zijn kritische gebieden voor onderzoek.

op psychologisch niveau worden remslaap en dromen vaak genoemd als functioneel in emotieregulatie, en verschillende psychische stoornissen worden geassocieerd met ontregelde remslaap. In feite zijn sommige behandelingen voor depressie gericht op het specifiek onderdrukken van REM slaap en dromen. Gedragsbehandelingen kunnen zich in eerste instantie richten op het beperken van de slaap voor een periode van tijd in een poging om overmatige of onregelmatige REM slaap/dromen te verminderen. De meeste antidepressiva onderdrukken rem/dromen aanzienlijk: SSRI ‘ s onderdrukken remslaap met ongeveer een derde, tricyclische verminderen het met de helft, en oudere monoamine oxidase inhibitors sneden bijna alle remslaap uit. Hoewel initiële rem-slaapbeperking iemands stemming kan verbeteren, is het niet duidelijk hoe langdurige rem-slaapverstoring de emotieregulatie kan beïnvloeden.

vaak heeft slaapgebrek niets te maken met stoornissen of medicatie, maar is het een gevolg van sociale en beroepsmatige eisen. Onvoldoende slaap syndroom wordt gedefinieerd als een” vrijwillig chronisch patroon van verkorte slaap, ” hoewel de meeste mensen zouden beweren dat het niet vrijwillig is, omdat ze zich verplicht voelen door tal van sociale, werk, en familie verwachtingen om te bezuinigen op de slaaptijd. Helaas, verminderde slaapduur interfereert voornamelijk met REM slaap en dromen, omdat de korte uren van de slaap zal worden gewijd aan diepere niet-REM slaap.

andere leefstijlfactoren die de slaapkwaliteit nadelig beïnvloeden zijn onder meer onze verhoogde blootstelling aan kunstlicht ’s nachts en het overheersende gebruik van kunstmatige ontwaakt’ s ochtends (ook wel wekkers genoemd). Wakker worden met een wekker snijdt in REM-slaap en dringt droomverhalen binnen. Terwijl de meesten van ons accepteren dit als onderdeel van een normale ochtendroutine, er is geen zeggen of schudden onszelf uit REM/droom cycli elke dag negatieve effecten op onze fysieke of mentale gezondheid kan hebben.

fysiek wordt REM-slaapverlies geassocieerd met verhoogde ontstekingsreacties, verhoogd risico op obesitas en geheugenproblemen. Patiënten met slaapapneu, die kunnen worden geassocieerd met een volledig verlies van REM-slaap, hebben een verhoogd risico op hart-en vaatziekten, diabetes, obesitas en depressie. Nogmaals, terwijl deze gezondheidsresultaten vaak worden toegeschreven aan slaapverlies meer in het algemeen, Naiman stelt dat ze waarschijnlijk ook gekoppeld aan droomverlies.op een meer abstract niveau schrijft Naiman: “Our devaluation of REM/dreaming underpins our denial of its loss … We benaderen en onderzoeken de droom meestal vanuit een bevooroordeeld, wake-centric perspectief … we nemen aan dat wakker bewustzijn de norm is en zien dromen als een secundaire, onderdanige staat van bewustzijn … REM / dreaming is een deconstructieve kracht die onze consensuele kijk op de werkelijkheid uitdaagt … Droomogen overstijgen wakende egoïstische perspectieven, openen ons voor een groter sociaal en spiritueel bewustzijn en onthullen een numineuze wereld achter de wereld.”

De paper concludeert met het aanbieden van verschillende strategieën voor het herstellen van de balans tussen remslaap en dromen—namelijk het elimineren van die factoren die de slaap verstoren, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Deze omvatten het beheer van middelengebruik, ervoor zorgen dat u voldoende slaap krijgt, het prioriteren van gezonde slaapgewoonten in scholen en werkplekken, het verminderen van de blootstelling aan nachtlicht en het verminderen van de afhankelijkheid van wekkers. In de wetenschap en de gezondheidszorg moet meer aandacht en onderzoek worden gericht op de gevolgen van REM/droomverlies en op het vergroten van het bewustzijn van de volksgezondheid. Tot slot, op een persoonlijk niveau, kan het verhogen van de aandacht voor dromen en het deelnemen aan het delen van dromen een positievere houding ten opzichte van ons droomleven aanmoedigen.