puddingi ryżowe występują niemal w każdym zakątku świata. Przepisy mogą się znacznie różnić nawet w obrębie jednego kraju. Deser można gotować lub piec. Różne rodzaje budyniu różnią się w zależności od metod przygotowania i wybranych składników. Następujące składniki znajdują się zwykle w puddingach ryżowych:
- ryż; biały ryż (Zwykle krótkoziarnisty, ale może być również długoziarnisty, ryż łamany, basmati lub ryż jaśminowy), brązowy ryż lub czarny ryż
- mleko (pełne mleko, mleko kokosowe, śmietana lub odparowane)
- przyprawy (kardamon, gałka muszkatołowa, cynamon, imbir lub inne)
- aromaty i Dodatki (wanilia, pomarańcza, cytryna, woda różana; pistacje, migdały, nerkowce, rodzynki, Orzech włoski lub inne)
- słodzik (cukier, cukier brązowy, miód, słodzone mleko skondensowane, daktyle, owoce lub syropy)
- jaja (czasami)
poniżej znajduje się lista różnych puddingów ryżowych pogrupowanych według miejsca pochodzenia.
Bliski Wschód, Afryka Północna, Azja Zachodnia
- moghli (libańska) z anyżem, kminkiem i cynamonem
- muhalibiyya (Arabska) z mlekiem, mąką ryżową, cukrem i wodą różaną
- Fırın Sütlaç (Turecki) pieczone, z mlekiem, jajkami i cynamonem
- sütlaç (Turecki), podawane na zimno; często rumiane w brojlerze salamandry i przyozdobione cynamonem. Może być słodzony cukrem lub pekińczykiem.
- Riz bi haleeb (Lewantyna), (lit. „ryż z mlekiem”) z wodą różaną i okazjonalnie mastyksem
- Roz bil-laban (egipski), (lit. „ryż z mlekiem”)
- Szolezard (irański) wykonany z szafranu i wody różanej. Niektóre odmiany używają masła do poprawy tekstury. Jest on szczególnie serwowany przy islamskich okazjach w miesiącach Muharram i Ramadan.
- Shir-berenj (irański) z kardamonem
- Zarda wa haleeb (iracki) ryż z syropem daktylowym podany w tym samym naczyniu co ryż z mlekiem
- Gatnabour (ormiański), (lit. „budyń mleczny”)
Wschodnia Azja
termin „pudding” w różnych współczesnych językach wschodnioazjatyckich oznacza deser na bazie skrobi kukurydzianej lub żelatyny, taki jak budyń z mango. Potrawy z puddingu ryżowego, które następnie są wyraźnie określane jako takie przez kultury pochodzenia.
- BA Bao fan (Chiński) z kleistym ryżem, pastą z czerwonej fasoli, smalcem, syropem cukrowym i ośmioma rodzajami owoców lub orzechów; tradycyjnie spożywany w Chińskim Nowym Roku
- umieść chai ko (Hong Kong) z białego lub brązowego cukru, mąki ryżowej długoziarnistej i odrobiny skrobi kukurydzianej.
Azja Południowo-Wschodnia
wiele potraw przypominających pudding ryżowy można znaleźć w Azji Południowo-Wschodniej, z których wiele ma Chiński wpływy. Ze względu na chińskie użycie, prawie nigdy nie są one określane jako budyń ryżowy przez miejscową ludność (niezależnie od tego, czy Etniczne Pochodzenie Chińskie, czy nie), ale zamiast tego nazywane słodką owsianką ryżową.
- bananowy pudding ryżowy (Tajlandia)
- Khanom sot sai (Tajlandia)
- Bubur sumsum (Indonezja)
- Ketan hitam (Indonezja), czarna kleista kasza ryżowa
- Maja blanca (Filipiny), pudding mleczno-ryżowy
- tsamporado (Filipiny) czekoladowy pudding ryżowy
- Pulut hitam (Malezja/Singapur) podobny do ketan Hitam, jego indonezyjski odpowiednik
- tibuktíbuk (Filipiny), pudding z mlekiem i ryżem Pampangan
Azja Środkowa i Południowa
- Dudhapak (Indian (Gujarati)) z wolno gotowanym mlekiem, cukrem, ryżem basmati, orzechami i szafranem
- firni (irański/Tadżycki/afgański/indyjski/pakistański/bangladeszski) z łamanym ryżem, kardamonem i pistacjami, zredukowane do pasty i podane na zimno
- kheer (subkontynent indyjski) z wolno gotowanym mlekiem
- Payasam (Południowy Indyjski) z wolno gotowanym mlekiem, cukrem/jaggery i orzechami
- Paayesh (Bengali) z uziemionym ryżem basmati lub parboiled, mlekiem, suger/jaggery, kardamonem i pistacjami; może być podawany na gorąco lub na zimno
- Kiribath, tradycyjne danie z mleka kokosowego i ryżu w kuchni lankijskiej.
Europaedytuj
Wielka Brytania i Irlandiaedytuj
w Wielkiej Brytanii i Irlandii, pudding ryżowy jest tradycyjnym deserem, Zwykle przygotowywanym z wysokoskrobiowego ryżu krótkoziarnistego sprzedawanego jako „ryż budyniowy”.
najwcześniejsze przepisy na pudding ryżowy zostały nazwane whitepot i pochodzą z okresu Tudorów; jeden z najwcześniejszych przepisów został spisany przez Gervase Markham w 1615 roku. Budyń ryżowy jest tradycyjnie przygotowywany z ryżu budyniowego, mleka, śmietany i cukru, a czasami jest aromatyzowany wanilią, gałką muszkatołową, dżemem i/lub cynamonem. Może być wykonany na dwa sposoby: w rondlu lub przez pieczenie w piekarniku.
w rondlu robi się go delikatnie gotując mleko i ryż do miękkości, a następnie ostrożnie miesza się cukier. Na koniec śmietana jest mieszana i może być pozostawiona do ostygnięcia i podawana w temperaturze pokojowej lub może być podgrzewana i podawana na gorąco. Powinna mieć bardzo kremową konsystencję.
Po upieczeniu w piekarniku ryż budyniowy umieszcza się w naczyniu do pieczenia, a mleko, śmietana i cukier są mieszane. Naczynie następnie umieszcza się w piekarniku i piecze w niskiej temperaturze przez kilka godzin, aż ryż będzie miękki, a budyń ma kremową konsystencję. Podczas gotowania budyń może rozwinąć grubą skórkę, która dodaje budyniu ciekawą konsystencję. Tradycyjnie posypuje się wierzch drobno startą gałką muszkatołową przed pieczeniem. Stosowanie mleka odparowanego (9% tłuszczu mlecznego) zamiast mleka pełnego wzbogaca efekt i wzmacnia karmelizowany smak.
alternatywny przepis często stosowany w północnej Anglii używa masła zamiast śmietany, dodaje niewielką szczyptę soli i wymaga, aby mieszanina budyniu stanęła około godziny przed gotowaniem. Takie puddingi mają tendencję do twardego ustawiania po schłodzeniu, umożliwiając krojenie plastrów i spożywanie ich jak ciasta. Jeśli je się na gorąco, budyń jest tradycyjnie podawany ze śmietaną wylewaną na wierzch w zamożnych gospodarstwach domowych i z pełnotłustym mlekiem, gdzie śmietana nie była dostępna. Łyżka słodkiego dżemu lub konserwy jest również bardzo popularnym dodatkiem do puddingu. Krem skrzepły jest często stosowany w Zachodniekraj.
specyficzny rodzaj ryżu jest dostępny i szeroko stosowany do puddingu ryżowego o nazwie „pudding rice”. Podobnie jak ryż Arborio, jego ziarno jest okrągłe i krótkie, a po ugotowaniu uzyskuje kremową konsystencję niż ryż pikantny. Jednak inny ryż krótkoziarnisty może być stosowany jako substytut.
gotowy, wstępnie ugotowany pudding ryżowy sprzedawany w puszkach lub garnkach jest bardzo szeroko dostępny w większości supermarketów i sklepów. Ponieważ jest konserwowany, ma bardzo długi okres trwałości. Popularną marką jest Ambrosia.. Niektóre marki są wytwarzane z odtłuszczonego (beztłuszczowego) mleka.
dania europejskie podobne do puddingu ryżowegoedit
- arroz con leche (hiszpański) z mlekiem, cukrem, cynamonem, skórką cytrynową (całą lub startą), czasami jajkami
- arroz doce (Portugalski) z cukrem, mlekiem, żółtkami, cynamonem można dodać patyczki i zmielony cynamon, skórkę cytrynową, wanilię i szczyptę gałki muszkatołowej. Konsystencja powinna być gęsta, miękka i trzymana razem. Tradycją jest tworzenie dekoracyjnego wzoru z mielonym cynamonem za pomocą tylko końcówek palców.
- Arroz-esne (Baskijski) z cukrem i mlekiem; czasami z cynamonem
- Budino di riso (włoski) z mlekiem, jajkami, rodzynkami i skórką pomarańczową
- Grjónagrautur (Islandzki), codzienny posiłek, podawany z cynamonem, cukrem i rodzynkami.
- Milchreis (po niemiecku) z ryżem, mlekiem, cukrem, cynamonem, sosem jabłkowym, roter Grütze lub wiśniami
- Mlečni riž lub Rižev puding (Słoweński)
- Mliečna ryža (Słowacki)
- Молочна рисова каша („Molochna risova kasha”) (Ukraiński), może również pojawić się jako кутя (Kutia) na Boże Narodzenie (podawane z suszone owoce i orzechy)
- orez cu lapte (rumuński) z mlekiem i cynamonem
- riisipuuro (Fiński), podawane w okresie świątecznym, często z cynamonem i cukrem lub śliwką kissel; dodatkowo stosowany jako nadzienie do tradycyjnej karelskiej pasty
- Rijstebrij (Holenderski) lub Rijstpap (Flamandzki)
- Risengrød (Duński), podawany z masłem, cukrem i cynamonem lub ciemnym sokiem owocowym na świątecznym stole i na kolację w miesiącach zimowych
- Risengrynsgrøt/Risgrøt (Norweski), podawany z masłem, cukrem i cynamonem i szczególnie popularny na Boże Narodzenie, zwykle spożywany 23 grudnia w ramach Uroczystości zwanej „” lillejulaften ” (Polski: „Mała Wigilia”)
- Risgrynsgröt (Szwedzki), podawany z cukrem i cynamonem oraz sosem mlecznym lub sokiem owocowym, przy wigilijnym stole oraz na śniadanie i kolację w miesiącach zimowych, szczególnie w okresie Świąt Bożego Narodzenia
- Riža na mlijeku (Chorwacki)
- Riz au lait lub formowane RiZ à l ’ Impératrice (Francuski)
- Ρυζόγαλο (rizogalo, Grecki) pieczone, z mlekiem, cukrem, wanilią i cynamonem.
- Ryż na mleku (Polski)
- Sutlija (bośniacki)
- Sylt(i)jash lub Qumësht me oriz (albański)
- Сутлијаш lub Благ ориз („Sutliyash”, „Blag oriz”)(macedoński), także Лапа (lapa,
audio (pomoc·info)) z czarnym makiem
- сутлијаш / sutlijaš (Serbski)
- мляко с ориз (Mliako s Oriz) Lub сутляш (w niektórych regionach) (Bułgarski) z mlekiem i cynamonem
- Tameloriz (Kosowski albański)
- tejberizs i rizsfelfújt (Węgierski) często z rodzynkami lub złote rodzynki, cynamon i/lub kakao w proszku; czasami z migdałami (mandula) lub orzechami włoskimi (dió), na deser lub śniadanie
- Teurgoule (Normandia)
- Рисовая каша (Risovaya kasha) (rosyjski), Zwykle jedzone na śniadanie, słodzone cukrem i podawane z gałką masła
kraje Skandynawskieedit
w krajach skandynawskich owsianka ryżowa jest częstym śniadaniem, a czasem lunchem. Przyrządzana jest jako ciepłe danie z ryżu gotowanego w mleku. Podawane jest zwykle posypane cynamonem, cukrem (lub syropem) i niewielką gałką masła oraz podawane z mlekiem lub sokiem owocowym. Na Islandii czasami podaje się ją z zimnym sláturem, rodzajem kiełbasy z wątróbki. W różnych językach nazywa się risengrød (Duński), risengrynsgrøt (Norweski), risgrynsgröt (Szwedzki), riisipuuro (Fiński), grjónagrautur, hrísgrautur lub hrísgrjónagrautur (Islandzki) i rísgreytur (farerski).
obiad z kaszą ryżową jest używany jako podstawa do deseru z kremem ryżowym. Istnieje wiele różnych wariantów tego deseru, ale podstawa jest taka sama: zimna owsianka ryżowa (wariant obiadowy) jest mieszana z bitą śmietaną i słodzona. W Szwecji czasami miesza się go z pomarańczami, a następnie nazywa się apelsinris. Risalamande (Duński, po francuskim RiZ à l ’ Amande, ryż z migdałami) to zimny risengrød z bitą śmietaną, wanilią i posiekanymi migdałami, często podawany z gorącym lub schłodzonym sosem wiśniowym (lub truskawkowym). W Norwegii deser nazywa się riskrem i czasami podawany jest z czerwonym sosem (zwykle z truskawek lub malin). Deser z kremem ryżowym nazywa się w Szwecji ris à la Malta, podczas gdy to, co nazywa się risgrynspudding, robi się z jajek zamiast śmietany.
w Skandynawii pudding ryżowy od dawna jest częścią Świątecznej tradycji, w niektórych krajach określany jako julegröt/julegrøt/julegrød/joulupuuro (owsianka Yule) lub tomtegröt/nissegrød. Ta ostatnia nazwa wynika ze starej tradycji dzielenia się posiłkiem z opiekunem zagrody, zwanym tomte lub nisse (zob. też blót). W Finlandii świąteczna owsianka ryżowa jest czasami spożywana z kisielem lub kompot z suszonych śliwek.
szczególną tradycją bożonarodzeniową, która często wiąże się z jedzeniem puddingu ryżowego lub owsianki, jest ukrywanie całego migdału w owsiance. W Szwecji i Finlandii popularne jest przekonanie, że ten, kto zjada migdały, będzie miał szczęście w następnym roku. W Norwegii, Danii, Islandii i na Wyspach Owczych ten, kto go znajdzie, otrzyma prezent migdałowy jako nagrodę. W Danii i na Wyspach Owczych tradycją migdałową jest zazwyczaj risalamande podawana jako deser w Julefrokost (świąteczny obiad) lub w Wigilię Bożego Narodzenia. W Norwegii zwykle podaje się go jako obiad lub wczesną kolację w Wigilię Bożego Narodzenia lub dzień wcześniej, lillejulaften („mała Wigilia”). W Szwecji i Finlandii częściej robi się to z kaszą ryżową, czasami na kilka dni przed Wigilią.
Kanada i Stany Zjednoczonedytuj
w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych większość przepisów pochodzi od imigrantów z Europy. W drugiej połowie XX wieku coraz powszechniejsze stały się także przepisy kuchni południowoazjatyckiej, bliskowschodniej i latynoamerykańskiej. W Nowej Anglii popularny budyń Wytwarza się z ryżu długoziarnistego, mleka, cukru, a w Vermont-z syropu klonowego. Można go łączyć z gałką muszkatołową, cynamonem i / lub rodzynkami. Budyń jest zwykle częściowo gotowany na górze pieca w podwójnym kotle, a następnie „gotowy” w piekarniku.
Ameryka Łacińska i Karaiby
-
przemysłowy arroz con leche z cynamonem sprzedawany w Argentynie przez tregararroz con Dulce (portorykański) Puerto Rico budyń ryżowy jest wytwarzany z ryżu perłowego. Ryż jest najpierw płukany, aż woda będzie czysta i większość skrobi zostanie usunięta, a następnie pozostaje na noc w wodzie (proces ten ułatwia gotowanie i nadaje ryżowi lepszą konsystencję). Mleko kokosowe, śmietana kokosowa, mleko odparowane, anyż, goździki, imbir, rodzynki (nasączone rumem), wanilia, cynamon, cukier, gałka muszkatołowa i opcja skórki cytrynowej dusimy na wolnym ogniu, aż mleko kokosowe zostanie napełnione wszystkimi przyprawami. Ryż jest następnie odsączany i umieszczany w gorącym garnku, który został pokryty masłem. Następnie wlewa się mleko kokosowe na ryż i gotuje, aż ryż będzie miękki i lepki. Mleko i śmietana kokosowa można zastąpić mlekiem i serem śmietankowym; pistacje można zastąpić rodzynkami. Portorykański pudding ryżowy jest również popularny w Kolumbii i Wenezueli.
- Arroz con leche (Dominikana) z mlekiem, cynamonem, rodzynkami, cukrem i skórką z cytryny.
- Arroz con leche wykonany według hiszpańskich przepisów; popularne aromaty to nasiona anyżu, anyż Gwiaździsty i rodzynki (Nikaragua, Salwador, Kostaryka). cynamon lub Cajeta lub dulce de leche (Boliwia, Paragwaj, Chile, Urugwaj, Wenezuela, Kuba, Panama) lub dulce de leche z cynamonem (Argentyna)
- Arroz con leche (meksykańska) z mlekiem, cynamonem, cukrem, żółtkiem, wanilią, skórką pomarańczową, rodzynkami (nasączonymi sherry, rumem lub tequilą); można również dodać czekoladę, masło, gałkę muszkatołową lub skórkę z limonki.
- Arroz en leche (Gwatemala) z mlekiem, cynamonem, cukrem i wanilią; można również dodać rodzynki.
- można dodać pudding ryżowy (jamajski) z mlekiem, żółtkiem jaja, zielem angielskim, cukrem, rodzynkami (nasączonymi rumem), wanilią, masłem, czasami zmiażdżoną bezą, prażonymi płatkami kokosowymi, skrobią kukurydzianą i pokruszonym ananasem.
- Arroz con leche (kolumbijski) z mlekiem, śmietaną, cukrem, kawą, rodzynkami (nasączonymi rumem lub czerwonym winem), masłem, wanilią, cynamonem i goździkami
- Arroz con leche (peruwiański) z mlekiem, cukrem, skórką pomarańczową, rodzynkami, goździkami, słodzonym mlekiem skondensowanym, cynamonem i wanilią, a czasami można dodać rozdrobniony kokos i (rzadziej) orzechy brazylijskie. Jest powszechnie spożywany z mazamorra morada (purple corn pudding). Kiedy podawane z nim jest znany jako „clasico”.
- Morocho (Ekwador)
- słodki ryż (Trynidadyjski i gujański) z mlekiem kokosowym, gałką muszkatołową, cynamonem, rodzynkami, wanilią i gorzką angosturą
- Arroz-doce lub Arroz de leite (Brazylijski) z mlekiem, mlekiem kokosowym (czasami), cukrem, mlekiem skondensowanym i cynamonem.
- Arroz con leche (Wenezuela) z mlekiem, kokosem, cukrem, mlekiem skondensowanym i cynamonem.
- du riz au lait (Haiti) z mleka, mleka skondensowanego, cynamonu, wanilii, cukru i rodzynek.
