Hebrajski jest językiem Biblii, żydowskiej modlitwy i —od początku XX wieku — nowoczesnym językiem używanym w Izraelu. Poniżej znajduje się siedem ważnych rzeczy, które warto wiedzieć o tym języku.

1) Alfabet (zwany Aleph-Bet) ma 22 litery.

w alfabecie hebrajskim występują 22 litery (potocznie nazywane aleph-bet, po dwóch pierwszych literach, aleph I bet). Ponadto język zawiera pięć końcowych liter: Kiedy litery khaf, mem, nun, pey i tzade są ostatnimi literami słowa, są pisane inaczej.

2) jest spokrewniony z arabskim i aramejskim — i pierwotnie nie miał samogłosek.

Hebrajski jest językiem semickim — podobnie jak arabski i aramejski — i jak większość starożytnych języków semickich jego alfabet nie ma samogłosek. Jednakże, gdzieś pomiędzy połową i końcem pierwszego tysiąclecia, rabini znani jako Masoreci ustanowili system kropek i kresek, aby wskazać, jak słowa mają być wymawiane. Zwoje Tory i większość współczesnego pisma hebrajskiego są nadal pisane bez samogłosek.

3) czyta się od prawej do lewej.

w przeciwieństwie do angielskiego, Hebrajski jest czytany i pisany od prawej do lewej. Istnieje wiele rodzajów pisma hebrajskiego. Najbardziej znane są litery blokowe używane w zwojach tory i większości tekstów drukowanych. Pierwotnie był on określany jako ktav aszuri, czyli asyryjski skrypt. Kontrastuje z ktav ivri, który był wcześniejszym skryptem używanym prawdopodobnie jeszcze kilkaset lat przed powszechną erą. Ponadto istnieje kursywny skrypt języka hebrajskiego, a także skrypt nazwany na cześć średniowiecznego komentatora Rasziego, który był używany w pracach Rasziego nad Biblią i Talmudem, a także w innych tekstach.

4) pochodzi z drugiego tysiąclecia p. n. e.

najwcześniejsze teksty Hebrajskie pochodzą z końca drugiego tysiąclecia p. n. e. Hebrajski był używany zarówno jako język pisany i mówiony, aż do upadku Jerozolimy w 587 roku pne. Po tym hebrajski był używany głównie jako język literacki i liturgiczny.

5) nie wszystkie główne teksty żydowskie są w języku hebrajskim.

Biblia (z wyjątkiem części Ezdrasza i Daniela) jest napisana po hebrajsku, podobnie jak Miszna, korpus prawa żydowskiego redagowany w drugim i trzecim wieku naszej ery.

Gemara — księgi rabinicznych dyskusji prawnych interpretujących Misznę — jest w dużej mierze napisana w języku aramejskim z niektórymi hebrajskimi, podczas gdy średniowieczna Literatura żydowska jest napisana głównie w kombinacji hebrajskiego i aramejskiego.

5) często uważano go za język aniołów – i Boga.

ponieważ jest to język świętych tekstów, sam hebrajski był często uważany za święty. W czasach postbiblijnych był określany jako lashon ha-kodesz, język Święty. Hebrajski był często uważany za język aniołów, a nawet Boga. Zgodnie z tradycją rabiniczną hebrajski był oryginalnym językiem ludzkości. Była ona wypowiedziana przez całą ludzkość przed rozproszeniem opisanym w historii Wieży Babel w Księdze Rodzaju. Ponadto język hebrajski był uważany za narzędzie, którego Bóg użył do stworzenia świata. Midrasz stwierdza, że ” tak jak Tora została dana w lashon ha-kodesz, tak świat został stworzony z lashon ha-kodesz.”Podobnie mistyczna Księga Sefer Yetzirah opisuje stworzenie świata poprzez manipulację alfabetem hebrajskim.

6) świeckie Hebrajskie czasopisma, gazety i literatura pojawiły się w XVIII wieku.

Haskala, Żydowskie oświecenie, wywołało ponowne zainteresowanie hebrajskim, szczególnie biblijnym hebrajskim, który maskilim (zwolennicy Oświecenia) postrzegali jako czystszą formę języka. Czasopisma, gazety i literatura były pisane w języku hebrajskim, ale było wiele problemów z dostosowaniem tego starożytnego języka do potrzeb współczesnej prozy. Wiele z tych problemów zostało rozwiązanych przez S. Y. Abramowitza (lepiej znanego jako Mendele Mokher Seforim), który stworzył amalgamat rabinicznego i biblijnego hebrajskiego, który odpowiadał współczesnym potrzebom literackim.

7) po tym, jak nie mówiono przez dwa tysiąclecia, został dramatycznie ożywiony.

chociaż stworzenie korpusu świeckiej literatury Hebrajskiej było imponujące, przywrócenie języka hebrajskiego jako języka mówionego było niemal cudowne. Hebrajski nie był językiem mówionym przez dwa tysiąclecia, a jednak pod koniec XIX wieku europejscy Żydzi marzący o kulturalnym renesansie w Palestynie zaczęli wskrzeszać ten język.

Eliezer Ben-Yehuda uważany jest za ojca współczesnego hebrajskiego. Opracował słownictwo współczesnego hebrajskiego, zawierające słowa ze starożytnego i średniowiecznego hebrajskiego, oprócz tworzenia nowych słów. W 1922 roku Hebrajski stał się jednym z oficjalnych języków Brytyjskiej Mandatowej Palestyny, a dziś jest to nowoczesny język używany przez obywateli Izraela i Żydów na całym świecie.