Geschiedenis en de ontwikkeling van het Schengen-Akkoord

Toon grotere versie van de afbeelding Sluiten

Op 14 juni 1985 werd de Federale Republiek van Duitsland, Frankrijk, België, Luxemburg en Nederland, ondertekend te Schengen gesloten Akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen. De overeenkomst is vernoemd naar de kleine stad in Luxemburg aan de grens met Frankrijk en Duitsland waar het werd ondertekend.op 19 juni 1990 werd de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen ondertekend. De belangrijkste punten van het verslag betreffen maatregelen die tot doel hebben na de afschaffing van de gemeenschappelijke grenscontroles een gemeenschappelijke ruimte van veiligheid en rechtvaardigheid tot stand te brengen. Het betreft met name de harmonisatie van de bepalingen betreffende de toegang tot en het kort verblijf in het Schengengebied van niet-EU-burgers (uniform Schengenvisum), asielzaken (bepalen in welke lidstaat een asielverzoek kan worden ingediend), maatregelen ter bestrijding van grensoverschrijdende drugsgerelateerde criminaliteit, politiële samenwerking en justitiële samenwerking tussen Schengenstaten.de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen is op 1 September 1993 in werking getreden. De bepalingen van het Verdrag kunnen echter pas in de praktijk worden toegepast als de nodige technische en juridische voorwaarden, zoals databanken en de betrokken gegevensbeschermingsautoriteiten, zijn vervuld. Het Verdrag is dus op 26 maart 1995 in werking getreden.

met de inwerkingtreding op 1 mei 1999 van het Schengenprotocol bij het Verdrag van Amsterdam van 2 oktober 1997 werd de Schengensamenwerking – aanvankelijk uitsluitend gebaseerd op een internationale overeenkomst – in EU-recht omgezet.de Europese Gemeenschap nam daarmee de verantwoordelijkheid op zich voor grote delen van het Schengenacquis (het Akkoord van Schengen en de bijbehorende regelgeving) en de verdere ontwikkeling daarvan.

voor de EU-lidstaten zijn er aanzienlijke voordelen verbonden aan het behoren tot het Schengengebied. Voor EU-burgers betekent de afschaffing van de controles aan de binnengrenzen van het Schengengebied niet alleen meer vrij verkeer, maar ook meer veiligheid. Om het ontbreken van controles aan de binnengrenzen van het Schengengebied te compenseren, zijn betere en effectievere controles aan de buitengrenzen ingevoerd, evenals andere maatregelen zoals mobiele grenspatrouilles en verbeterde politienetwerken. Duitse onderdanen zijn echter nog steeds verplicht om een geldig paspoort of gelijkwaardig document, zoals een (voorlopige) identiteitskaart of een reisdocument gebruikt in plaats van een paspoort, bij hen te hebben bij het binnenkomen of verlaten van Duitsland. Als u dit niet doet, kan dit leiden tot een boete van maximaal 5000 euro.

sinds 1985 zijn verscheidene andere landen tot het Schengengebied toegetreden:Italië heeft de overeenkomst op 27 November 1990 ondertekend, Spanje en Portugal hebben beide op 25 juni 1991 ondertekend, Griekenland op 6 November 1992, Oostenrijk op 28 April 1995 en Denemarken, Finland en Zweden, samen met de niet-EU-lidstaten IJsland en Noorwegen, hebben alle op 19 December 1996 de Overeenkomst van Schengen ondertekend. Zwitserland, dat ook geen EU-lidstaat is, heeft de Overeenkomst in 2004 ondertekend. Tsjechië, Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Slowakije en Slovenië zijn op 21 December 2007 tot Schengen toegetreden. Het nieuwste lid van het Schengengebied is Liechtenstein (een niet-EU-land), dat in 2011 is toegetreden.

sommige EU-lidstaten-Bulgarije, Cyprus, Roemenië en Kroatië – zijn nog niet volledig lid van het Schengengebied; grenscontroles worden nog steeds uitgevoerd tussen deze landen en het Schengengebied (zie hieronder voor de situatie met betrekking tot het Verenigd Koninkrijk en Ierland).

• visumverordeningen

kernpunten van het Schengenacquis

1. burgers van Schengenlanden (zie hieronder) kunnen de binnengrenzen van het Schengengebied overschrijden zonder identiteitscontroles te ondergaan. De lidstaten kunnen echter nog gedurende een beperkte periode controles aan de binnengrenzen uitvoeren indien zulks uit hoofde van de openbare orde of de nationale veiligheid vereist is. Alle burgers van de Schengenlanden wordt geadviseerd om een geldig paspoort of identiteitskaart bij zich te hebben, aangezien controles aan de grens nog steeds mogelijk zijn. De eis dat Duitse onderdanen bij het betreden of verlaten van het Duitse grondgebied een geldig paspoort of gelijkwaardig document (bv. identiteitskaart) moeten hebben, blijft van toepassing onverminderd de overeenkomst.
2. personen aan wie door een Schengenland een visum voor kort verblijf zonder territoriale beperkingen (visum van categorie C) is verleend, mogen gedurende de geldigheidsduur van het visum vrij op het grondgebied van een ander Schengenland verblijven en reizen. Houders van dergelijke visa kunnen ook de binnengrenzen van het Schengengebied overschrijden zonder identiteitscontroles te ondergaan. Luchtreizigers met een doorreisvisum (categorie A-visum) hebben alleen het recht om de internationale transitzone op luchthavens binnen te komen, maar niet het Schengengebied zelf.
3. onderdanen van derde landen met een door een Schengenland afgegeven nationale verblijfsvergunning mogen gedurende de geldigheidsduur ervan maximaal 90 dagen per periode van 180 dagen naar een ander Schengenland reizen. Dit geldt ook voor houders van een nationaal visum (categorie “D” visum) afgegeven door een Schengen-land.
4. geharmoniseerd visumbeleid van Schengenlanden (gemeenschappelijke lijst van derde landen waarvan de onderdanen al dan niet visumplichtig zijn).
5. controles aan de buitengrenzen volgens een gemeenschappelijke Schengennorm.
6. toegang voor alle Schengenlanden tot het Schengeninformatiesysteem (SIS), dat gegevens verstrekt over personen en voorwerpen in het gehele Schengengebied, met name in verband met onderzoeken door politie en Justitie.nauwe politiële en justitiële samenwerking.gezamenlijke inspanningen ter bestrijding van drugsgerelateerde criminaliteit.
7. regels tot vaststelling van de bevoegdheid voor asielprocedures, nu vervangen door Verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad van 18 februari 2003 (de zogenaamde Dublin II-verordening).

Schengenlanden

Hieronder volgt een lijst van landen die het Schengenacquis volledig uitvoeren (de zogenaamde landen die volledig ten uitvoer leggen), samen met bijzonderheden over het tijdstip waarop de grenscontroles werden of zullen worden afgeschaft:

Overview

Na de volledige afschaffing van de controles aan de binnengrenzen iedereen houdt van een uniforme Schengen-visum kan voer eventuele andere volledig implementeren van land voor maximaal 90 dagen per periode van zes maanden, voor de duur van het visum geldigheid.

Zwitserland

bij een stemming in juni 2005 heeft Zwitserland de overeenkomst met de Europese Unie en de Europese Gemeenschap inzake de wijze waarop hun land wordt betrokken bij het Schengenacquis goedgekeurd. Zwitserland heeft dus de bepalingen van het Schengenakkoord met ingang van 12 December 2008 toegepast. De controles op luchthavens zijn op 29 maart 2009 afgeschaft.

Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk

speciale regelingen zijn getroffen voor de EU-lidstaten Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk.hoewel Denemarken het Schengenacquis volledig uitvoert, heeft het een voorbehoud gemaakt bij de ondertekening van het Akkoord van Schengen met betrekking tot de uitvoering en toepassing van toekomstige besluiten die in het kader van de Overeenkomst worden genomen. Zij zal per geval beslissen of zij wil deelnemen aan de verdere ontwikkeling van het acquis in het kader van het internationaal recht en of zij het gemeenschapsrecht dat zonder haar deelname is ontwikkeld, in haar nationale recht wil opnemen. Denemarken is echter verplicht bepaalde maatregelen met betrekking tot het gemeenschappelijk visumbeleid ten uitvoer te leggen.hoewel Ierland en het Verenigd Koninkrijk geen partij zijn bij het Akkoord van Schengen, kunnen zij, met goedkeuring van de Raad van de EU, het Schengenacquis geheel of gedeeltelijk toepassen en deelnemen aan de verdere ontwikkeling ervan. Zij geven geen Schengenvisa af en passen het Akkoord van Schengen slechts gedeeltelijk toe. De Raad van de EU heeft zijn goedkeuring gehecht aan een verzoek van beide landen om deel te nemen aan de nauwere samenwerking tussen de politiële en justitiële autoriteiten in strafzaken, de bestrijding van drugsgerelateerde criminaliteit en het Schengeninformatiesysteem (SIS). Geen van beide landen heeft echter de grenscontroles afgeschaft.

IJsland en Noorwegen

hoewel IJsland noch Noorwegen EU-lidstaten zijn, voeren beide landen het Schengenacquis volledig uit op basis van de associatieovereenkomst die zij op 18 mei 1999 met de EU hebben gesloten.zij behoren beiden (samen met Denemarken, Finland en Zweden) tot de Noordse Paspoortunie, die de controles aan de gemeenschappelijke grenzen van haar leden heeft afgeschaft. Op 1 December 2000 heeft de Raad van de EU besloten dat het Schengenacquis in alle vijf landen die tot de Noordse Paspoortunie behoren, van kracht moet worden. Sindsdien hebben IJsland en Noorwegen de landen volledig geïmplementeerd. De verordeningen betreffende het Schengeninformatiesysteem SIS zijn sinds 1 januari 2000 van kracht.de betrekkingen tussen IJsland en Noorwegen enerzijds en Ierland en het Verenigd Koninkrijk anderzijds met betrekking tot de op IJsland en Noorwegen van toepassing zijnde onderdelen van het Schengenacquis worden geregeld door een overeenkomst die op 28 juni 1999 door de Raad van de EU is goedgekeurd.

in de praktijk nemen de niet-EU-leden IJsland en Noorwegen deel aan Schengengerelateerde werkzaamheden via gemengde comités die parallel aan de werkgroepen van de Raad van de EU bijeenkomen. De vergaderingen worden bijgewoond door vertegenwoordigers van de regeringen van de EU-lidstaten, de Commissie en de regeringen van derde landen. IJsland en Noorwegen nemen dus deel aan de besprekingen over de verdere ontwikkeling van het Schengenacquis, maar niet aan de stemmingen hierover.Andorra en San Marino

Andorra en San Marino

hoewel Andorra de Schengenuitvoeringsovereenkomst niet daadwerkelijk heeft ondertekend, heeft het geen controles aan zijn grenzen met de buurlanden Spanje en Frankrijk. San Marino heeft ook de Schengenuitvoeringsovereenkomst niet ondertekend, maar heeft geen controle aan de grens met zijn enige buurland, Italië.bulgarije, roemenië, Cyprus en Kroatië

hoewel zij EU-lidstaten zijn, voeren Bulgarije en Roemenië (toetreding op 1 januari 2007), Cyprus (toetreding op 1 mei 2004) en Kroatië (toetreding op 1 juli 2013) het Schengenacquis slechts gedeeltelijk uit en geven zij derhalve geen Schengenvisa af.

aan bepaalde vereisten moet nog worden voldaan voordat het Schengenacquis volledig kan worden uitgevoerd. Deze omvatten de invoering van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) en de succesvolle afronding van evaluaties waaruit blijkt dat aan de vereisten voor volledige tenuitvoerlegging is voldaan. Pas als deze stappen zijn voltooid, kan het politieke besluit over de volledige tenuitvoerlegging van de Overeenkomst en de afschaffing van de grenscontroles worden genomen.enkele wettelijke bepalingen betreffende het Akkoord van Schengen (uittreksels) van 14 juni 1985 tussen de regeringen van de Staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen: Joint Ministry Gazette 1986, blz.79 E. V.Overeenkomst van 19 juni 1990 ter uitvoering van het tussen de regeringen van de Staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten Akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen): Staatsblad II 1993, blz. 1013 e.v.Akte van 15 juli 1993 betreffende het Akkoord van Schengen van 19 juni 1990 betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen: Staatsblad II 1993, blz. 1010 E.V.kennisgeving van 20 April 1994 van de inwerkingtreding van de Overeenkomst van 14 juni 1985 ter uitvoering van het tussen de regeringen van de Staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten Akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen): Staatsblad II 1994, blz. 631 e.v.Verdrag van Amsterdam van 2 oktober 1997: Staatsblad II 1998, blz. 386.

het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie II (SIS II)

SIS II is een informatiesysteem dat de rechtshandhavingsinstanties en administratieve organen van de Schengenstaten in staat stelt informatie uit te wisselen en aldus bepaalde activiteiten uit te voeren. De EU-agentschappen Europol en Eurojust hebben ook beperkte toegang tot het systeem.

de Schengenstaten verzamelen momenteel informatie over twee belangrijke gebieden in SIS II:signaleringen van onderdanen van derde landen met het oog op weigering van toegang tot Of verblijf in het Schengengebied op grond van Verordening (EG) nr. 1987/2006 van 20 December 2006; signaleringen van vermiste personen en van met strafbare feiten verband houdende personen of voorwerpen in het kader van de politiële en justitiële samenwerking op grond van Besluit 2007/533/JBZ van de Raad van 12 juni 2007.

indien uw persoonsgegevens zijn opgeslagen in het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II), hebt u het recht om toegang tot die gegevens te vragen en ervoor te zorgen dat deze juist zijn en rechtmatig zijn ingevoerd, of, indien dit niet het geval is, om correctie of verwijdering te verzoeken. U kunt dit recht uitoefenen in alle staten waar SIS II wordt gebruikt, ongeacht de signalerende lidstaat.

de bevoegde autoriteiten moeten zo spoedig mogelijk en uiterlijk 60 dagen na de datum van het verzoek op verzoeken om informatie Reageren. Zij moeten zo spoedig mogelijk en uiterlijk drie maanden na de datum van het verzoek op verzoeken om correctie of verwijdering reageren en de betrokkene meedelen welke maatregelen zij hebben genomen. Als de nationale regelgeving kortere responstijden voorschrijft, zijn die kortere termijnen van toepassing. Duitsland heeft geen kortere responstijden.

recht om informatie te vragen
De procedure voor het aanvragen van informatie is gebaseerd op nationale regelgeving.

In Duitsland is het Afdeling ZV 34 van de Federal Criminal Police Office (BKA) die informatie verstrekt over de vraag of gegevens daadwerkelijk in SIS II zijn opgeslagen en welke autoriteit verantwoordelijk is voor het corrigeren of verwijderen van dergelijke gegevens.

contactgegevens:

Federal Criminal Police Office-Bundeskriminalamt
ZV34-Petenten
65173 Wiesbaden
Duitsland
E-Mail: [email protected]

indien een verzoek om informatie betrekking heeft op een signalering die niet door een Duitse autoriteit is opgenomen, moet het BKA het verzoek eerst doorsturen naar de lidstaat die de signalering in SIS II heeft opgenomen. pas nadat deze staat de gelegenheid heeft gehad opmerkingen te maken over de verstrekking van de gegevens aan de aanvrager, is het BKA gerechtigd informatie over de gegevens te verstrekken of te weigeren dergelijke informatie te verstrekken.

informatie moet worden verstrekt, tenzij:

• het vertrouwelijk houden ervan onmisbaar is voor de relevante autoriteit om haar taken in verband met een signalering uit te voeren (bv. het vertrouwelijk houden van de gegevens is noodzakelijk voor de bescherming van de openbare veiligheid en de openbare orde, of het feit dat de gegevens worden opgeslagen moet vertrouwelijk worden gehouden om wettelijke redenen of om dwingende rechten en vrijheden van derden te beschermen.

Indien informatie niet wordt bekendgemaakt of indien de aanvrager twijfelt aan de juistheid van de verstrekte informatie, kunnen zij contact opnemen met de federale toezichthoudende autoriteit voor gegevensbescherming. Deze autoriteit onderzoekt de zaak in detail en deelt de aanvrager mee of zijn rechten zijn geëerbiedigd.

contactgegevens:

Federaal Commissaris voor gegevensbescherming en Vrijheid van informatie – die Bundesbeauftragte für den Datenschutz und die Informationsfreiheit
Husarenstr. 30
53117 Bonn
Duitsland
E-mail: [email protected]
Tel.: 0049 (0)228 99 7799 0

recht op correctie en verwijdering van gegevens
indien persoonsgegevens in SIS II onjuist of onvolledig zijn, heeft de betrokkene recht op rectificatie. Indien persoonsgegevens onrechtmatig in SIS II worden opgeslagen, heeft de betrokkene het recht deze te laten verwijderen. Indien de desbetreffende signalering is gemaakt door een autoriteit van een andere staat, mag alleen die staat de gegevens corrigeren of verwijderen. De bevoegde autoriteiten in Duitsland helpen bij de verwerking van het verzoek door informatie uit te wisselen en de nodige controles uit te voeren.

De aanvraag dient rechtstreeks te worden ingediend bij het Agentschap dat de signalering heeft gemaakt. SIRENE Duitsland (gevestigd in de BKA in Wiesbaden) zal u vertellen welke Dit is. Het verzoek moet met redenen worden omkleed en alle relevante informatie moet worden bijgevoegd.

juridisch verhaal
juridisch verhaal wordt geboden in overeenstemming met het nationale recht. In Duitsland moeten aanvragers eerst een klacht indienen bij de Autoriteit waarmee zij contact hadden opgenomen over de gegevens. Deze autoriteit onderzoekt vervolgens haar oorspronkelijke besluit om te bepalen of het moet worden gewijzigd, waardoor zij zelf verlichting biedt. Indien de klager zich houdt aan zijn oorspronkelijke besluit en blijft weigeren informatie te verstrekken of gegevens te corrigeren of te verwijderen, kan hij bij de bevoegde administratieve rechtbank een vordering instellen om de autoriteit te dwingen het verzoek in te willigen.aanvragers in Duitsland kunnen hun klachten ook in elk stadium bij de bevoegde toezichthoudende autoriteit voor gegevensbescherming indienen. Deze autoriteit onderzoekt de zaak in detail en deelt de aanvrager mee of zijn rechten zijn geëerbiedigd. Als het gaat om een signalering van een federaal agentschap, dienen aanvragers contact op te nemen met de federale Commissaris voor gegevensbescherming en Vrijheid van informatie (contactgegevens hierboven). Als de waarschuwing is gemaakt door een land (federale staat) autoriteit, moet u contact opnemen met de autoriteit voor gegevensbescherming van dat Land.

indien de klacht aanleiding geeft tot problemen die twee of meer landen betreffen, zullen de bevoegde nationale gegevensbeschermingsautoriteiten samenwerken om de rechten van de betrokkene te waarborgen.