De Black Panther comic book superhero is al lang een favoriet van Marvel fans, vooral onder stripliefhebbers van kleur. Maar toen de Wakandan prince in 2018 de hoofdrol kreeg in zijn eigen film, verbrijzelde zijn verhaal box-office records, nam het Internet over en inspireerde miljoenen mensen. Black Panther werd genomineerd voor zeven Academy Awards – waaronder Best Picture-en won er drie. In 2020, twee jaar na zijn debuut, Black Panther had een 96% “verse” score op film review aggregator website Rotten Tomatoes. Gezien al deze buzz, wat heeft Black Panther zo ‘ n baanbrekende film gemaakt?
Black Panther pikt onmiddellijk op na Captain America: Civil War. Prins T ‘ Challa (Chadwick Boseman) keert terug naar Wakanda en voert rituele gevechten om de Black Panther te worden. Maar zodra hij koning is, krijgt T ‘ Challa een uitdager: Killmonger (Michael B. Jordan), een Amerikaanse Black ops soldaat met banden met de Koninklijke bloedlijn. Killmonger is zich goed bewust van Wakanda ‘ s geheime voorraad vibranium, het zeldzame en bijna onverwoestbare metaalerts dat de technologie van het isolationistische land heeft gekatapulteerd voor elke andere beschaving. Killmonger wil Wakanda uit de isolatie halen. Hij is van plan om vibranium te gebruiken om Wakanda de vaandeldrager te maken van een wereldwijde zwarte revolutie. een aanzienlijke hoeveelheid van Black Panther ‘ s lof komt voort uit zijn ras – en geslacht-bewuste casting en kostuums. Het beschikt over de Marvel Cinematic Universe ‘ s eerste zwarte regisseur, Ryan Coogler; een bijna volledig zwarte lead cast; en een aantal zwarte vrouwen in krachtige en boeiende rollen. Neem bijvoorbeeld de Dora Milaje, een eskader met speer zwaaiende vrouwelijke krijgers die T ‘ Challa moeten beschermen. Twee van hun leden, Nakia (Lupita Nyong ‘ o) en Okoye (Danai Gurira), zijn centrale personages in de film; de laatste is generaal van deze intimiderende gewapende macht. Hun kleding weerspiegelt veel van Wakanda ‘ s syncretische Cultuur: De Dora Milaje dragen de gestapelde nekringen gedragen door de Ndebele vrouwen van Zuid-Afrika, terwijl hun kralen uniformen zijn voorzien van kralen in de Maasai en Turkana tradities. Vanwege het costuming-en productiewerk van Ruth E. Carter en Hannah Beachler—beide zwarte vrouwen zelf-Black Panther won de Academy Awards voor beste kostuumontwerp en beste productieontwerp.
maar onder de visuele schittering van Black Panther is een centrale spanning die bekend is bij veel zwarte Amerikanen. Jelani Cobb schrijft voor The New Yorker en schetst deze spanning als dezelfde spanning die bestaat in de term “Afro-Amerikaans”, met ” een streepje dat de brutale geschiedenis vertegenwoordigt die tussen Afrika en Amerika tussenkwam.”De trans-Atlantische handel in slaven Afrikanen scheurde maar liefst 12 miljoen mensen uit hun huizen en verscheepte hen naar alle uithoeken van de westerse wereld. Deze tot slaaf gemaakte mensen en hun vrije afstammelingen zijn verbonden met Afrika door bloed, maar het blijvende litteken van slavernij is dat ze vreemd zijn aan hun voorouderlijke culturen. Met dit in het achterhoofd vraagt Black Panther: hoe zou het eruit zien als zwart leven, ongestoord gelaten, zelfbepalend en onafhankelijk is? Wie wordt verwelkomd in deze reimagining? Wie staat er nog in de marge? T ‘Challa’ s Wakanda is in veel opzichten een locus van zwarte onafhankelijkheid en zelfbeschikking. Het zou waarschijnlijk idyllisch zijn geweest voor veel vroege zwarte nationalisten en panafrikanisten zoals Marcus Garvey en Malcolm X. Carvell Wallace schrijft voor The New York Times Magazine en stelt dat deze visionairs deel uitmaken van een lijn van zwarte voorouders die “het afrika van onze verbeelding hebben bevolkt met onze meest hunkerende pogingen tot zelfrealisatie. Hij parafraseert Nina Simone dat deze traditie van verbeelding een poging was om een plek voor te stellen waar geen angst was.”Wakanda lijkt zeker onbevreesd: vrij van de ketenen van het witte kolonialisme, het bloeit in eenzaamheid als een mekka van zwarte vooruitgang. Zijn cultuur ontleent aan beschavingen in elke uithoek van Afrika. Het resultaat is een model voor zwart succes. En wat nog belangrijker is, dit paradijs wordt alleen bewaard door zijn doelbewuste afzondering; zijn welvaart hangt af van exclusiviteit.
maar is een utopia zoals Wakanda eigenlijk het paradijs als het niet toegankelijk is voor alle zwarte mensen? Voor Killmonger is het antwoord Nee. Terwijl zwarte mensen worden onderdrukt over de hele wereld, Wakanda plaatst muren rond haar rijkdom en comfort. Killmonger gelooft dat Wakanda een plicht heeft tegenover de diaspora. Hoewel hij begrijpt dat het verlaten van isolement Wakanda ‘ s delicate samenleving kan upend, is hij bereid om die prijs te betalen om wereldwijde zwarte bevrijding te verzekeren. Volgens hem zal de weg naar bevrijding gewelddadig, bloederig en geplaveid zijn met vibranium. Ondanks futuristische technologie heeft Killmonger ‘ s radicale ideologie echte historische onderbouwing, zoals Adam Serwer opmerkt in een artikel voor het tijdschrift Atlantic. Het is een echo van het Tienpuntenprogramma van de Black Panther Party, dat een partijplatform schetste dat gebaseerd is op marxisme en zwart nationalisme. Killmonger ‘ s oproep voor een wereldwijde, gewelddadige zwarte revolutie is zeer vergelijkbaar met de retoriek van de Black Panther Party eind jaren 1960, die de internationale tenor van bevrijding benadrukte en impliceerde dat een dergelijke strijd indien nodig gewapend zou zijn. de ideologische botsing tussen T ‘Challa en Killmonger is ingewikkeld, maar het is ook een belangrijke reden waarom Black Panther zo’ n sterke aantrekkingskracht had. Een recensie over RogerEbert.com beschrijft deze krachtige personages als ” twee zijden van dezelfde munt,” en hun reizen “hebben een manier van graven in je huid.”Inderdaad, hun dubbele wegen naar zelfbeschikking kunnen veel filmbezoekers ongemoeid hebben gelaten. Maar, zoals de resolutie van de film suggereert, deze paden zijn niet noodzakelijkerwijs divergent. Vaderland en diaspora, welvaart en bevrijding—hoewel de film ze aanvankelijk als binaries presenteert, kunnen deze concepten verzoenbaar zijn in een zwarte toekomst van zelfbeschikking.