Taiping Rebellion, 1850?64, opstand tegen de ch ‘ ing (Manchu) dynastie van China. Het werd geleid door Hung Hsiu-ch ‘ an, een visionair uit Guangdong die een politieke geloofsovertuiging en Messiaanse religieuze ideologie ontwikkelde beïnvloed door elementen van het protestantse christendom. Zijn doel was om een nieuwe dynastie te stichten, de Taiping . Sterke ontevredenheid met de corrupte en rottende Chinese regering bracht hem veel aanhangers, vooral onder de armere klassen, en de beweging verspreidde zich met groot geweld door de E Chang (Yangtze) vallei. De rebellen veroverden Nanjing in 1853 en maakten het hun hoofdstad. De westerse machten, in het bijzonder de Britten, die aanvankelijk sympathiseerden met de beweging, realiseerden zich al snel dat de ch ‘ ing dynastie zou kunnen instorten en daarmee de buitenlandse handel. Ze boden militaire hulp aan en leidden het altijd zegevierende leger, dat Shanghai beschermde tegen de Taipings. De Taipings, verzwakt door strategische blunders en interne verdeeldheid, werden uiteindelijk verslagen door nieuwe provinciale legers onder leiding van Tseng Kuo-fan en Li Hung-chang. Zo ‘ n 20 miljoen mensen zijn omgekomen bij de opstand, die aan beide zijden vol stond met barbaarse daden.zie J. M. Callery en M. Yvan, geschiedenis van de opstand in China (tr. 1853, repr. 1969); W. J. Hail, Tseng Kuo-fan and the Taiping Rebellion (1927, repr. 1964); E. P. Boardman, Christian Influence on the Ideology of the Taiping Rebellion, 1851?1864 (1952); F. H. Michael, the Taiping Rebellion (3 vol., 1966?71); S. R. Platt, Autumn in The Heavenly Kingdom (2012).
