“Doctor Aunt” door Eden, Janine en Jim. CC-BY.

een moeder neemt haar vierjarige mee naar de kinderarts en meldt dat ze zich zorgen maakt over het gehoor van het meisje. De dokter loopt door een batterij van tests, controleert in de oren van het meisje om er zeker van te zijn dat alles er goed uitziet, en maakt notities in de map van het kind. Dan neemt ze de moeder bij de arm. Ze gaan samen naar het einde van de kamer, achter het meisje. De dokter fluistert met een lage stem tegen de bezorgde ouder: “alles ziet er goed uit. Maar ze heeft vandaag veel tests doorstaan. Misschien wil je haar meenemen voor een ijsje als beloning.”De dochter rukt haar hoofd rond, een grote grijns op haar gezicht,” Oh, alsjeblieft, Mama! Ik hou van ijs!”De dokter, die nu spreekt op een regelmatig volume, rapporteert,” zoals ik zei, Ik denk niet dat er een probleem met haar gehoor, maar ze kan niet altijd kiezen om te luisteren.”

horen is iets wat bijna iedereen doet zonder zelfs maar te proberen. Het is een fysiologische reactie op geluidsgolven die door de lucht bewegen met een snelheid van 760 mijl per uur. Eerst ontvangen we het geluid in onze oren. De golf van geluid zorgt ervoor dat onze trommelvliezen trillen, waardoor onze hersenen beginnen te verwerken. Het geluid wordt dan omgezet in zenuwimpulsen zodat we het geluid in onze hersenen kunnen waarnemen. Onze auditieve cortex herkent een geluid dat is gehoord en begint het geluid te verwerken door het te matchen met eerder ondervonden geluiden in een proces dat bekend staat als auditieve associatie. Het gehoor heeft onze soort eeuwenlang in leven gehouden. Als je slaapt, maar wakker wordt in paniek nadat je beneden een geluid hebt gehoord, komt er een eeuwenoude reactie op zelfbehoud. Je sliep. Je luisterde niet naar het geluid—tenzij je misschien een ouder bent van een tiener buiten de avondklok—maar je hoort het. Horen is onbedoeld, terwijl luisteren (in tegenstelling) vereist dat je bewuste aandacht te besteden. Ons lichaam hoort, maar we moeten bewust proberen om echt te luisteren.

“Hearing Mechanics” door Zina Deretsky. Publiek domein.

We houden ons regelmatig bezig met verschillende soorten luisteren. Wanneer we onze aandacht afstemmen op een lied dat we leuk vinden, of een poëzielezing, of acteurs in een toneelstuk, of sitcom capriolen op televisie, luisteren we voor plezier, ook wel bekend als waarderend luisteren. Wanneer we luisteren naar een vriend of familielid, onze relatie met een ander opbouwen door steun te bieden en empathie te tonen voor haar gevoelens in de situatie die ze bespreekt, zijn we bezig met relationeel luisteren. Therapeuten, begeleiders en conflictbemiddelaars worden getraind op een ander niveau dat bekend staat als empathisch of therapeutisch luisteren. Wanneer we op een politiek evenement, het bijwonen van een debat, of het overleven van een verkoper touting de voordelen van verschillende merken van een product, we betrekken bij kritisch luisteren. Dit vereist dat we aandacht besteden aan belangrijke punten die onze oordelen beïnvloeden of bevestigen. Wanneer we gericht zijn op het verkrijgen van informatie, of het nu gaat om een leraar in een klaslokaal, of een pastor in de kerk, houden we ons bezig met informatief luisteren.

ondanks al deze variaties noemde Nichols luisteren een “verloren kunst”.”Het gemak van passief zitten zonder echt te luisteren is bekend bij iedereen die in een saaie klas heeft gezeten met een professor die over de Napoleontische oorlogen of de juiste pijnmedicatie regimes voor patiënten die allergisch zijn voor pijnstillers. Je hoort de woorden die de professor zegt, terwijl je Facebook controleert op je telefoon Onder het bureau. Maar, wanneer de examenvraag is voorzien van een analyse van de ondergang van Napoleon of een schreeuwende patiënt dodelijk allergisch voor codeïne je realiseert je dat je niet echt luisteren. Proberen te herinneren wat je hoorde is een uitdaging, omdat zonder je aandacht en intentie om te onthouden, de informatie verloren gaat in de grotten van je schedel.

luisteren is een van de eerste vaardigheden die kinderen verwerven, door het te gebruiken om taal te leren en te leren communiceren met hun ouders. Bommelje suggereert dat luisteren de activiteit is die we het meest doen in het leven, op de tweede plaats na de ademhaling. Toch wordt de vaardigheid zelden onderwezen.