Larissa Nekhlyudov, MD, MPH
veel eerstelijnszorgverleners (PCP ‘ s) en sommige oncologen zijn niet op de hoogte van de langetermijneffecten van vier chemotherapiegeneesmiddelen die worden gebruikt om twee van de meest voorkomende vormen van kanker te behandelen, heeft een groot onderzoek aangetoond. Die kloof in kennis benadrukt de behoefte aan meer onderwijs en communicatie tussen PCP ‘ s, oncologen, en kanker overlevenden, volgens onderzoekers die de bevindingen geanalyseerd.
De American Society of Clinical Oncology (ASCO) heeft de resultaten vandaag bekendgemaakt voorafgaand aan haar jaarlijkse bijeenkomst in Chicago van 1-5 juni, tijdens welke het onderzoek en een reeks andere ontwikkelingen in kankeronderzoek en-behandeling zullen worden besproken.
de analyse van de resultaten van het onderzoek, getiteld oncologen’ and Primary Care Providers’ Awareness of Late Effects of Cancer Treatment: Implications for Survivorship Care, richt zich op de behoeften van de 12 miljoen overlevenden van kanker in Amerika, die in veel gevallen langdurige effecten van chemotherapie ervaren en hun follow-up zorg krijgen van PCP ‘ s.”veel van onze focus ligt op de behandeling van kankerpatiënten,” zei de hoofdauteur van de studie, Larissa Nekhlyudov, MD, MPH, assistant professor of population medicine aan Harvard Medical School en internist aan Harvard Vanguard Medical Associates. “Pas sinds kort zijn we ons meer bewust geworden van het belang van overleven en het potentieel voor late effecten.”
in hun analyse onderzochten Nekhlyudov en haar coauteurs de resultaten van het onderzoek van 2009 om te bepalen hoeveel artsen weten over de meest voorkomende late effecten van chemotherapiebehandelingen voor borst-en colorectale kankers.
SPARCCS, of het National Cancer Institute/American Cancer Society Survey of Physician Attitudes Regarding the Care of Cancer Survivors, vroeg 1072 eerstelijnsartsen en 1130 oncologen naar de langetermijneffecten van doxorubicine (adriamycine), paclitaxel (Taxol), oxaliplatine (Eloxatine) en cyclofosfamide (Cytoxan). Voor elk geneesmiddel werd de artsen gevraagd om uit een lijst de vijf late bijwerkingen te kiezen die zij het vaakst hadden waargenomen bij patiënten of die in de literatuur werden gemeld.
OncLive TV Exclusive
Dr.Maurie Markman op PCP-bewustzijn van langdurige bijwerkingen
van de onderzochte PCP ‘ s, herkende 55,1% hartdisfunctie als een langdurig effect van doxorubicine. Perifere neuropathie werd door 26,9% PCPs als mogelijke late bijwerking van paclitaxel en door 21,8% van de PCPs als geassocieerd met oxaliplatine genoemd. Twee typische bijwerkingen op lange termijn van cyclofosfamide, voortijdige menopauze en tweede kankers, werden geïdentificeerd door respectievelijk 14,8% en 17,2% van de PCP ‘ s.
meer dan 95% van de oncologen associeerde cardiale dysfunctie met doxorubicine en perifere neuropathie met paclitaxel en oxaliplatine, maar ze waren minder in staat om de late bijwerkingen van cyclofosfamide te identificeren, met respectievelijk 71,4% en 62%, waarbij premature menopauze en secundaire maligniteiten geassocieerd werden met langdurig gebruik van het geneesmiddel.
Neklyudov verwacht dat oncologen “beter uitgerust” zullen worden met informatie over late chemotherapieeffecten naarmate de overlevingspopulatie groeit. Ze voegde eraan toe dat de Commissie voor kanker van het American College of Surgeons wil geaccrediteerde ziekenhuis oncologie programma ‘ s om patiënten, na kankerbehandeling, met een samenvatting van de zorg die ze ontvangen en een follow-up plan.
“hoewel we patiënten aanmoedigen om zich bewust te zijn van de geneesmiddelen die ze ontvangen en hun bijwerkingen, is het van vitaal belang dat oncologen deze informatie doorgeven aan patiënten’ PCP ‘s, zodat hun risico’ s op de juiste wijze kunnen worden beheerd,” zei Neklyudov. “Onze bevindingen onderstrepen (ook) de noodzaak van permanente educatie onder alle artsen die zorg dragen voor kankeroverlevenden, inclusief oncologen, over de mogelijke late effecten van de behandeling.”
<<<
Bekijk meer van de ASCO-Conferentie van 2012