arbeidsproductiviteit en economische groei

duurzame economische groei op lange termijn komt van stijgingen van de arbeidsproductiviteit, wat in wezen betekent hoe goed we dingen doen. Met andere woorden, hoe efficiënt gebruikt een land zijn werknemers en andere middelen? Arbeidsproductiviteit is de output die elke werknemer creëert per eenheid van zijn of haar tijd. De makkelijkste manier om arbeidsproductiviteit te begrijpen is om je een Canadese arbeider voor te stellen die 10 broden in een uur kan maken versus een Amerikaanse arbeider die in hetzelfde uur slechts twee broden kan maken. In dit fictieve voorbeeld zijn de Canadezen productiever. Productiever zijn betekent in wezen dat je meer kunt doen in dezelfde hoeveelheid tijd. Dit maakt op zijn beurt middelen vrij die elders kunnen worden gebruikt.

wat bepaalt hoe productieve werknemers zijn? Het antwoord is vrij intuïtief. De belangrijkste determinanten van arbeidsproductiviteit zijn fysiek kapitaal, menselijk kapitaal en technologische verandering. Deze kunnen ook worden beschouwd als essentiële componenten van economische groei.

fysiek kapitaal kan worden gezien als de gereedschappen waarmee werknemers moeten werken. Formeel gezien omvat fysiek kapitaal de installaties en uitrusting die door bedrijven worden gebruikt, maar ook Infrastructuur, zaken als wegen en andere componenten van transportnetwerken die bijdragen aan de economie. De infrastructuur wordt verzorgd door overheden. Ook hier betekent groter fysiek kapitaal meer productie. Fysiek kapitaal kan de productiviteit op twee manieren beïnvloeden: (1) een toename van de hoeveelheid fysiek kapitaal (bijvoorbeeld meer computers van dezelfde kwaliteit); en (2) een toename van de kwaliteit van fysiek kapitaal (hetzelfde aantal computers, maar de computers zijn sneller, enzovoort). Menselijk kapitaal is de geaccumuleerde kennis( van onderwijs en ervaring), vaardigheden en expertise die de gemiddelde werknemer in een economie bezit. Typisch hoe hoger het gemiddelde opleidingsniveau in een economie, hoe hoger het geaccumuleerde menselijk kapitaal en hoe hoger de arbeidsproductiviteit. Menselijk kapitaal en fysieke kapitaalaccumulatie zijn vergelijkbaar: in beide gevallen worden investeringen in de toekomst terugverdiend in productiviteit op langere termijn.

een andere factor die de arbeidsproductiviteit bepaalt is technologie. Technologische verandering is een combinatie van vindingrijkheid—vooruitgang in kennis—en innovatie, waardoor die vooruitgang wordt gebruikt in een nieuw product of dienst. De transistor werd bijvoorbeeld uitgevonden in 1947. Het stelde ons in staat om de voetafdruk van elektronische apparaten te miniaturiseren en minder stroom te gebruiken dan de buistechnologie die eraan vooraf ging. Innovaties sindsdien hebben kleinere en betere transistors geproduceerd die alomtegenwoordig zijn in producten zo gevarieerd als smartphones, computers en roltrappen. De ontwikkeling van de transistor heeft werknemers in staat gesteld om overal met kleinere apparaten. Deze apparaten kunnen worden gebruikt om te communiceren met andere werknemers, productkwaliteit te meten of een andere taak in minder tijd uit te voeren, waardoor de productiviteit van werknemers wordt verbeterd.

wanneer de meeste mensen denken aan nieuwe technologie, komt de uitvinding van nieuwe producten zoals de laser, de smartphone of een nieuw wondermiddel bij me op. In de voedselproductie is de ontwikkeling van meer droogte-resistente zaden een ander voorbeeld van technologie. Technologie, zoals economen de term gebruiken, omvat echter nog meer. Het omvat nieuwe manieren om het werk te organiseren, zoals de uitvinding van de lopende band, nieuwe methoden om een betere kwaliteit van de productie in fabrieken te garanderen, en innovatieve instellingen die het proces van het omzetten van inputs in output vergemakkelijken. Kortom, de technologie omvat alle vooruitgang die ervoor zorgt dat de bestaande machines en andere ingangen meer en betere kwaliteit produceren, evenals totaal nieuwe producten.

We kunnen deze ideeën formaliseren door het concept van de geaggregeerde productiefunctie te introduceren. Een productiefunctie is het proces van het omzetten van economische inputs zoals arbeid, machines en grondstoffen in outputs zoals goederen en diensten die door consumenten worden gebruikt. Een micro-economische productiefunctie beschrijft de relatie tussen de inputs en outputs van een bedrijf, of misschien een industrie. In de macro-economie is de geaggregeerde productiefunctie de relatie tussen alle inputs in de economie en het BBP.

componenten van de geaggregeerde productiefunctie

figuur 1 toont een voorbeeld van de geaggregeerde productiefunctie.

figuur 1. Geaggregeerde Productiefunctie. Een geaggregeerde productiefunctie laat zien wat er gaat in het produceren van de output voor een totale economie.

we zijn al bekend met het idee van een geaggregeerde productiefunctie—het is het concept achter de grens van productiemogelijkheden. Vergeet niet, de PPF toont de maximale hoeveelheden goederen en diensten die een land kan produceren gezien de beschikbare middelen. De geaggregeerde productiefunctie bepaalt deze maximumhoeveelheden. De economische groei wordt geïllustreerd door een toename van de grens van de produktiemogelijkheden, die we in Figuur 2 hieronder laten zien.

figuur 1. Economische groei duwt de productiemogelijkheid grens.

het binnenste PPF komt overeen met het maximale BBP dat kan worden bereikt gezien de in 2010 beschikbare middelen. De buitenste PPF geeft het maximale BBP weer dat met de in 2010 beschikbare middelen kan worden bereikt. De economische groei wordt geïllustreerd door de verschuiving naar buiten in het PPF.

Wat veroorzaakt dan economische groei? Het moet gaan om een toename van fysiek of menselijk kapitaal, of om technologische verbeteringen.

Try It

economische groei en de levensstandaard

we hebben aangegeven dat economen vaak het reële BBP per hoofd van de bevolking als maatstaf voor de levensstandaard gebruiken. We kunnen onderzoeken hoe de levensstandaard in de loop van de tijd verbetert door te kijken naar de geaggregeerde productiefunctie per hoofd van de bevolking, hieronder weergegeven in Figuur 3. De geaggregeerde productiefunctie per hoofd van de bevolking lijkt sterk op de geaggregeerde productiefunctie, behalve dat alle elementen door de bevolking worden gedeeld. De input is het gemiddelde niveau van menselijk kapitaal per persoon, het gemiddelde niveau van fysiek kapitaal per persoon en het niveau van technologie per persoon. Toename van de hoeveelheden fysiek kapitaal, menselijk kapitaal en technologie per persoon leidt tot een hogere levensstandaard in de loop van de tijd.

Figuur 3. De Totale Productiefunctie Per Hoofd Van De Bevolking.

bijdragen!

verbeter deze pagina leer meer