wolven gebruiken drie hoofdwegen van communicatie: olfactorische (geur), posturale (lichaamstaal) en vocale.

geur: Reukcommunicatie tussen wolven bestaat voornamelijk uit geurmarkering. Geurmarkering wordt gebruikt om de grenzen van gebieden duidelijk te markeren, om dat gebied te claimen en te verdedigen tegen andere verpakkingen, om voedseleigendom te markeren en om als een soort routekaart voor de verpakking zelf te fungeren. Omdat wolven geurklieren tussen hun tenen hebben, laten ze hun persoonlijke handtekening achter waar ze ook lopen. Urineren is de meest voorkomende vorm van geurmarkering voor wolven.

lichaamstaal: een groot deel van de communicatie tussen wolf pack leden betreft lichaamstaal. Binnen een roedel wolven zijn gespecialiseerde gedragingen en houdingen geëvolueerd die helpen om de agressie tussen individuele dieren te verminderen. Deze lichaamstaal helpt de roedel samen te leven en te functioneren als een harmonieuze eenheid. Gezichtsuitdrukkingen behoren tot de meest voor de hand liggende visuele manieren waarop wolven emoties uiten.

in het algemeen wijzen blote tanden met rechtopstaande oren naar voren op een bedreiging door dominante wolven. Omgekeerd, gesloten monden, spleet-achtige ogen en oren teruggetrokken en dicht bij het hoofd gehouden wijzen op ondergeschikt gedrag. Wolven gebruiken ook staartposities om emotie over te brengen. Bedreigende wolven houden hun staart hoog, bijna loodrecht, terwijl onderdanige wolven zich laten zakken voor Dominante roedelleden, staarten verscholen tussen hun benen.

Vocal: vocale communicatie tussen wolven bestaat uit gehuil, zeur, gegrom en blaft. Hoewel alle functies van het huilen niet bekend zijn, denken wetenschappers dat een van de belangrijkste redenen waarom wolven huilen is om de roedel samen te stellen. Een andere mogelijke functie van huilen is om grondgebied op te eisen. Sommige experts denken dat wolven andere wolven kunnen identificeren door hun gehuil. Zeurpiet wordt vaak gebruikt in de hol en wordt voornamelijk gebruikt door de volwassen vrouw. Ze worden beschouwd als geluiden van genegenheid. Grommen brengt agressiviteit over en komt meestal van dominante wolven die een bedreiging vormen. Sommige deskundigen denken dat blaffen betekent alarm, terwijl anderen denken dat het de roep van de jacht. Het kan ook wijzen op elke vorm van opwinding.