“Er is maar één echt serieus filosofisch probleem en dat is zelfmoord. Beoordelen of het leven de moeite waard is of niet, komt neer op het beantwoorden van de fundamentele vraag van de filosofie.”

fragment from: the Myth of Sisyphus by Albert Camus

Dit is hoe Albert Camus de mythe van Sisyphus begint: een filosofisch essay dat zijn filosofie van het absurde introduceert. Albert Camus (1913-1960) was een Frans filosoof, schrijver en journalist. Hij was ook de voorvechter van het filosofische standpunt van het absurdisme; hij schreef ook verschillende boeken waaronder ‘The Stranger’, ‘The Rebel’ en ‘The Plague.”Zijn werken wonnen hem in 1957 de Nobelprijs voor de literatuur met als reden “voor zijn belangrijke literaire productie, die met helderziende ernst de problemen van het menselijk geweten in onze tijd verlichtt2”.absurdisme is een filosofie die draait om de notie van het absurde en hoe men er tegenover moet staan. Het absurde verwijst naar het conflict tussen de menselijke neiging om inherente zin in het leven te zoeken en het stille antwoord van het universum waarin een harde waarheid ontstaat die is dat er geen inherente betekenis in het leven is. Het bestaan is Absurd vanwege de tegenstrijdige opvattingen tussen mensen en het universum. Het absurde komt voort uit het conflict tussen verwachtingen en realiteit, het komt voort uit deze confrontatie.in de’ mythe van Sisyphus’ legt Camus drie wegen vast die men kan bewandelen om de harde realiteit van het bestaan te confronteren: de ene is zelfmoord, de andere is filosofische zelfmoord, en de laatste is rebellie. Door jezelf te doden, stop je met bestaan, en stop je daarmee met lijden. Je bent niet in staat om om te gaan met deze confrontatie tussen verwachting en realiteit, je valt in wanhoop door het besef dat het leven zinloos is. “Zelfmoord betekent bekennen. Het is bekennen dat het leven te veel voor je is of dat je het niet begrijpt 3.”Filosofische zelfmoord is vasthouden aan een geconstrueerd, fictief systeem van overtuigingen en ideeën die dienen om u te misleiden van de banaliteit en harde waarheid van het bestaan. Camus ‘ stelt religie voor als het duidelijkste voorbeeld van dit pad, omdat in zekere zin alle religieuze mensen genezen willen worden van deze notie van een betekenisloos bestaan. Hij geeft ook aan dat geloven in God een offer in het intellect impliceert. Het derde pad dat hij gelooft dat mensen moeten nemen is het pad van rebellie; een rebellie tegen de absurditeit van het bestaan. Deze opstand tegen het bestaan is wat het leven zijn waarde geeft. Door het absurde te accepteren en te omarmen, kun je dan tot het besef komen dat de enige manier om met de realiteit van het bestaan om te gaan is om er voortdurend tegen te vechten voor de rest van je leven; niet door jezelf te misleiden in hoopvolle illusies zoals begiftigd door Filosofische zelfmoord en niet door totale acceptatie die je dan overspoelt door zelfmoord, maar door in opstand te komen en in opstand te komen tegen deze harde waarheid.

Dit derde pad is belichaamd door Camus ‘ idee van de absurde held. Deze persoon herkent de absurditeit van het bestaan, maar kiest ervoor in opstand te komen tegen deze opvatting en door dat in staat te zijn om uitdagend van het leven te genieten. Camus ‘ identificeert drie kenmerken van een absurde held: dat zijn opstand (we moeten rebelleren tegen het bestaan), Vrijheid (we moeten vrij zijn om te doen wat we willen) en diversiteit (het leven moet bestaan uit een rijke overvloed aan ervaringen en passies).

http://existentialcomics.com/comic/109

deze opvatting van de absurde held wordt belichaamd door de Griekse mythe van Sisyphus en de Meursault: de protagonist in zijn roman ‘The Stranger’. Sisyphus was een koning die werd gestraft voor zijn bedrog en verraad tegen Zeus. Hij werd voor eeuwig verbannen om een rotsblok tegen een steile heuvel te duwen om hem te zien vallen vlak voor hij de top bereikte. Camus ‘ brengt het idee naar voren dat men zich Sisyphus gelukkig moet voorstellen; zoals hij zijn harde werkelijkheid heeft omarmd en hij zou zelfs deze nutteloze taak met vreugde kunnen benaderen als dit wat zijn leven zin geeft door de opstand die Hij verdraagt tegen de absurditeit van het bestaan. Meursault erkende ook het absurde door gevallen van een gevoel van misselijkheid en disembodiment in de wereld; desondanks omhelsde hij de hartstochten en genoegens in het leven door de verleidelijke uitzichten op de oceaan en de zinnelijke, vleselijke accenten van zijn geliefde. Net als Sisyphus werd ook hij gestraft voor zijn wandaden, maar hij kiest ervoor dit te accepteren en de harde realiteit van het bestaan te omarmen.