SummaryEdit
normale tijddit
Engeland, beheerd door Alf Ramsey en onder leiding van Bobby Moore, won de toss en koos voor de aftrap. Na 12 minuten, Sigfried Held stuurde een kruis in het Engels penalty gebied dat Ray Wilson misheadde aan Helmut Haller, die kreeg zijn schot op het doel. Jack Charlton en doelman Gordon Banks slaagden er niet in om het schot af te handelen, waardoor het 1-0 werd voor West-Duitsland.
in de 18e minuut gaf Wolfgang Overath een vrije trap toe, die Moore onmiddellijk nam, en dreef een kruis naar het West-Duitse gebied, waar Geoff Hurst onbetwist stond en genivelleerd de scores met een neerwaartse blik header. De teams waren gelijk in rusttijd, en na 77 minuten won Engeland een hoek. Alan Ball leverde de bal aan Geoff Hurst wiens afgebogen schot van de rand van het gebied vond Martin Peters. Hij produceerde het laatste schot, het verslaan van de West-Duitse keeper van acht yards om de score 2-1 naar Engeland.Duitsland drong aan op een equalizer in de slotmomenten, en in de 89e minuut gaf Jack Charlton een vrije trap toe voor het klimmen op Uwe Seeler toen ze beiden naar boven gingen voor een header. De trap werd genomen door Lothar Emmerich, die sloeg het in George Cohen in de muur; de rebound viel aan Held, die schoot over het gezicht van doel en in het lichaam van Karl-Heinz Schnellinger. De bal draaide over de Engeland zes-yard box, verkeerde voet De Engeland verdediging en waardoor Wolfgang Weber om de score op 2-2 niveau en dwingen de wedstrijd in extra tijd. Banks protesteerde dat de bal Schnellinger op de arm had geraakt, en herhaalde deze bewering in zijn autobiografie uit 2002, maar replays toonde aan dat de bal daadwerkelijk Schnellinger op de rug had geraakt.
Extra tijddit
Engeland drukte vooruit en creëerde verschillende kansen. In het bijzonder, met vijf minuten voorbij, Bobby Charlton sloeg de post en stuurde een ander schot net wijd. Met 11 minuten extra tijd weg, Alan Ball in een kruis en Geoff Hurst zwenkte en schoot van dichtbij. De bal raakte de onderkant van de dwarsbalk, stuiterde naar beneden en werd gewist. De scheidsrechter Gottfried Dienst was onzeker of het een doelpunt was geweest en raadpleegde zijn linesman, Tofiq Bahramov uit Azerbeidzjan in de USSR, die aangaf dat het was, en de Zwitserse scheidsrechter kende het doel toe aan het thuisteam. De menigte en het publiek van 400 miljoen televisiekijkers bleven ruziën over de vraag of het doel had moeten worden gegeven of niet. De dwarsbalk is nu te zien in het Wembley Stadion.het derde doelpunt van Engeland is sinds de wedstrijd controversieel gebleven. Volgens de wetten van het spel is de definitie van een doel wanneer “de hele bal over de doellijn gaat”. Engelse supporters citeerden de goede positie van de linesman en de verklaring van Roger Hunt, de dichtstbijzijnde speler van Engeland naar de bal, die beweerde dat het een doel was en dat was waarom hij reed weg in viering in plaats van te proberen om de rebounding bal in tikken. Moderne studies met behulp van Filmanalyse en computersimulatie hebben aangetoond dat de hele bal nooit de grens overschreden – slechts 97% deed. Zowel Duncan Gillies van de Visual Information Processing Group van Imperial College London als Ian Reid en Andrew Zisserman van het Department of Engineering Science van de Universiteit van Oxford hebben verklaard dat de bal nog 2,5–6,0 cm zou moeten reizen om de lijn volledig te overschrijden. Sommige Duitsers noemden een mogelijke vooringenomenheid van de Sovjet-lijnsman, vooral omdat de USSR in de halve finale door West-Duitsland was verslagen.een minuut voor het einde van het spel stuurden de West-Duitsers hun verdedigers naar voren in een wanhopige poging om een last-minute equalizer te scoren. Als hij de bal won, koos Bobby Moore de ongemerkte Geoff Hurst uit met een lange pass, die Hurst naar voren bracht terwijl enkele toeschouwers het veld op begonnen te streamen en Hurst even later scoorde. Hurst gaf later toe dat zijn blaarvorming schot was zo veel bedoeld om de bal zo ver mogelijk in de Wembley stands te sturen als mogelijk mocht missen, om de tijd op de klok te doden.
het einddoel gaf aanleiding tot een van de beroemdste oproepen in de Engelse voetbalgeschiedenis, toen BBC-commentator Kenneth Wolstenholme de situatie als volgt beschreef:
” en hier komt Hurst. Hij heeft… sommige mensen denken dat het voorbij is. Nu wel! Het is vier!”
een van de ballen van de finale is te zien in het National Football Museum in Manchester.
DetailsEdit
Engeland
 |
4-2 (A.E.T.) |
 West-Duitsland |
|---|---|---|
|
Rapport |
|
     England
|
   West Germany
|
|
 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Officials
|
Wedstrijd regels
|